Dejan Grba, Plavi lotos, 1998-2001.
Dejan Grba (Bored to Death, 1998-2001 i Le Lotus Bleu, 1998-2001) radi sa neekspresivnim prezentacijama simboličkog viđenja ljudskih odnosa posredovanih drugim medijem, na primer stripom, fotografijom, filmom. On je postigao potpuno ‘ohlađenu’ poziciju prikazivanja skeleta savremene otuđenosti, te poništavanja ideologije vidljivih ljudskih odnosa i ‘egzistencijalističke humanosti’. Umetnik je izveo slikarske predstave nove vizuelne prirode – prirode načinjenih i distribuiranih ‘veštačkih slika’ na mestu lakanovskog Realnog. Realno je prekriveno slikom i potisnuto iz svesnog u polje potencijalnosti i zasede koja će možda iz tog polja izbiti.
Grba je razvio preciznu i striktnu slikarsku poetiku u kojoj se odnos manuelne i tehničke slike priziva u međusobnom referiranju. Drugim rečima, slika je manuelno slikana mada je izvedena da izgleda striktno kao tehnički produkt: medijski otisak. Time je postignut afekt otuđenja i dekonstrukcija ‘aure’ u Benjaminovom smislu. Narativna polazišta (strip, film, fotografija) za svoje slike Grba dovodi do elementranih figurativnih jedinica koje više nemaju mogućnost pripovedanja o tome i tome, već su izolovane jedinice – iconic-units – koje mogu biti uvedene u bilo koji narativni sklop koji izvodi pogledom gledalac na njegovom delu.
Miodrag Šuvaković, Umetnost dvadesetog veka u Srbiji: radikalne umetničke prakse, tom 1, str. 866-868: Slikarstvo u epohi medija / Savremene paradigme: globalizam i tranzicija, Orion Art, Beograd 2010.